Gewoon Cohen.

Is het een dichter? Is het een zanger? Is hij een beetje van allebei? De Canadees Leonard Cohen zorgt al jaren voor een euforische stemming bij zijn miljoenen fans. Hij heeft inmiddels de respectabele leeftijd van 81 jaar bereikt, maar treedt nog steeds op. Natuurlijk niet meer zoveel als jaren geleden, maar hij zorgt er wel steeds voor dat ‘de singer-songwriter scene’ inspiratie ontvangt. Maar waarom is Leonard Cohen nu zo populair. Hij is niet echt een zanger, want hij spreekt zijn teksten meer uit, dan dat hij ze zingt. Maar een dichter is hij ook niet direct.

Toch zijn klanken van zijn nummers wel degelijk in de klasse muziek in te delen. Misschien kun je gevoelsmatig wel zeggen dat er in de muziek ook een Cohen categorie is. Want zijn teksten zijn messcherp en zijn donkere stem zorgt voor een mystieke sfeer bij de ook vele mystieke muzikale klanken. Zijn bekendste liederen zijn Suzanne, So Long Marianne en natuurlijk het epische Hallelujah. Deze laatste hit is misschien wel het meest gecoverde lied op aarde. Nee, Leonard Cohen is niet in te delen als dichter of zanger. Het is gewoon Cohen.

Bonnie St Claire

Bonnie St Claire wordt in 1949 geboren en wordt als tiener ontdekt door Peter Koelewijn. St. Claire zal uitgroeien tot een populaire Nederlandse zangeres met diverse hits op haar naam. Voor het zo ver is zingt ze eerst nog diverse Engelstalige nummers die succesvol zijn.

In 1971 wordt ze door de lezers van Muziek express verkozen tot beste zangeres van het jaar. In 1972 zingt ze met D.C. Lewis  het duet That’s Why, onder de naam Bonnie & Lewis en vervangt ze Robert Long in de Utrechtse band Unit Gloria en scoort met hen in december de top drie-hit Clap Your Hands And Stamp Your Feet. Een gelijknamig album verschijnt.

Als Bonnie Nederlands begint te zingen blijkt dit haar nog beter te liggen. Hits als “Bonnie kom je buiten spelen”, “Dokter Bernard” (met Ron Brandsteder als dokter Bernard) en “Droog je tranen” heeft ze hit na hit in de jaren ’70 en ’80.

Echter, begin jaren ’90 houdt het succes op. St. Claire komt nauwelijks meer met nieuwe hits, maar haalt wel de media met drankproblemen en medische problemen.

Anno 2015 lijken de problemen onder controle en treedt ze nog steeds op. Haar fans zingen haar Nederlandse hits nog enthousiast mee.

Serge Gainsbourg

Je ’t aime (moi non plus)… Was er ooit een grotere ode aan de liefde op muzikaal gebied dan de ode die Serge Gainsbourg en zijn geliefde Jane Birkin in 1969 brachten? Waarschijnlijk niet.

Een wereldhit werd het. Een wereldhit waarin Gainsbourg (Franse levenskunstenaar en zanger) en Birkin (Brits model) de illusie wekten de liefde te bedrijven met alle toebehoren en taalkunsten.

Toch schreef Gainsbourg het nummer eigenlijk voor zijn eerdere geliefde Brigitte Bardot. Ze zongen het samen in, maar lang niet zo controversieel als met de hijgerige en geile stem van Birkin die op plaat een geweldig orgasme wist te faken. En natuurlijk sprak men er schande van. En natuurlijk zorgde dat voor een nog betere verkoop van de plaat.

Serge Gainsbourg werd in 1928 in Parijs geboren en maakte als kind de tweede wereldoorlog mee. Als joods kind ontvluchtte hij de werkelijkheid door te tekenen. Later begon hij liedjes te schrijven voor beroemde Franse zangers en zangeressen. Na enige tijd begon hij ze zelf in te zingen en werd succesvol.

Gainsbourg is ook de componist van Poupée de cire, poupée de son, waarmee France Gall het Eurovisiesongfestival won voor Luxemburg.

Gainsbourg dronk en rookte veel en leefde zeer ongezond hetgeen hem meerdere malen in het ziekenhuis deed belanden. Uiteindelijk stieft hij in maart 1991 aan een hartaanval.

Beroemd maar onbekend

Hij treedt nog steeds heel af en toe op, maar is vooral beroemd geworden en geliefd vanwege de albums die hij in de jaren ’70 maakte: Sixto Rodriguez. Hoewel niet de meest bekende zanger, is het verhaal over hoe hij beroemd werd wel het vertellen waard. En zijn muziek is erg goed, maar is alleen destijds in de jaren ’70 niet doorgebroken in het Westen. Sinds de mooie film over hem ‘Searching for Sugar man‘ – die in 2012 uitkwam – is zijn populariteit echter wereldwijd weer toegenomen. Voor wie de film nog niet gezien heeft, ga hem zien!

Toen Sixto Rodriguez dus niet doorbrak met zijn albums in de jaren ’70 nam een Australisch label de productie van zijn muziek over, want in Australië hadden mensen wel oren naar zijn liedjes. Maar het was niet genoeg om van te leven, en Rodriguez werkte de rest van zijn leven in de VS als sloper, terwijl hij ook in filosofie afstudeerde en kinderen kreeg.

Wat hij al die jaren niet wist, was dat hij een legende was in Zuid-Afrika, waar zijn albums jarenlang bovenaan de hitlijsten stonden en als zoete broodjes over de toonbank gingen. Hij had dus een enorme groep fans in Zuid-Afrika, die dachten dat hij niet meer leefde. Pas in 1998 kwam hij hier achter, en ging toen voor het eerst op tour naar Zuid-Afrika.

Een grote zanger met een groot hart, die niet aan roem ten onder is gegaan.

 

Teach In

Met mijn Songfestival-virus is het wellicht een aardig idee om even in te gaan op de band Teach In. Geen band die de wereld veroverde of hit na hit na hit scoorde in Nederland. Wel de laatste Nederlandse inzending die het songfestival wist te winnen met het kwieke Ding a Dong. Will Luikinga, Dick Bakker en Eddy Ouwens schreven het nummer, Teach In deed de rest.

De groep werd opgericht in 1967 en bestond uit Hilda Felix (zang), Henk Westendorp (zang, later in Superfly), John Snuverink (zang, gitaar), Frans Schaddelee (bas), Koos Versteeg (zang, keyboard) en Rudi Nijhuis (drums).

Een van de eerste singles was “Spoke the Lord Creator” (B-kant Darkness of Life) uit 1971,

De band brak in 1974 door in de Benelux met de hit Fly away. In 1975 won de groep voor Nederland het Songfeatival met Ding-a-dong (de Engelstalige versie). De Nederlandstalige versie Dinge-dong kwam tot plaats 3 in de Top 40. Ding-a-dong haalde in de Britse hitparade de 13e plaats. Later in dat jaar verscheen de singleGoodbye love, dat ook de top 10 haalde. Maar het album Get on board en de single Rose Valley waren minder succesvol.

Het gaat gebeuren!

Het gaat gebeuren! Ik ga naar het Eurovisie Songfestival… Een droom die uitkomt? Nou nee… Maar mijn goede vriend Simon heeft een bezoek aan het festival sinds enkele jaren als vast ritueel. Samen met vrienden Jordi en Richard reizen ze, per bus of vliegtuig, naar de stad waar het festival gehouden wordt voor een onvergetelijk feestweekend. En ik? Ik volg het jaarlijks half op televisie. En als ons land dan eens een stapje verder komt ben ik natuurlijk bloedfanatiek de finale aan het volgen en scheld ik alle Oost-Europese landen uit omdat die alleen maar onsportief op elkaar stemmen. Overigens ben ik dat de volgende dag ook weer net zo gemakkelijk vergeten.

Maar we gaan dus naar Oostenrijk. Ik mag mee. Er is overleg gepleegd door de hoge heren en ik mag mee om de sfeer (waar zij elk jaar over praten) eens te proeven.

Gisteravond hebben we er over gesproken. In het enige café dat in deze stad open is op maandagavond. Hoewel ik nog maar een groentje ben voel ik me al een hele kenner.

Zweden gaat winnen. Richard weet het zeker. Het liedje is volgens hem typisch een liedje wat je gemakkelijk onthoud. Toch vond Simon dat het tegenwoordig ook om de act gaat en daar komt Zweden toch tekort. Zo, die zat.

En ik zat maar te bedenken hoe de melodie van het liedje van onze Trijntje ook alweer ging.

‘Oostenrijk is overigens kansloos in eigen huis,’ hoorde ik Richard nu zeggen. Ik knikte maar een mee.

‘Maar als Zweden niet wint? Wie dan wel?’ vroeg ik me af.

Er werden landen genoemd. ‘Italië!’, ‘Finland of Estland!’ En tot slot: ‘Australië!’

Ik lachte. Dat was een leuke.. Australië.

Nu werd ik vreemd aangekeken. ‘Australië doet echt mee,’ zei Simon.

Even was ik stil. Had ik weer… Nu bleek ineens dat Australiërs enorme fan zijn van ons festival en men het land eenmalig mee laat doen. Een soort cadeautje wegens het zestigjarig bestaan van het festival.

Ik vroeg me ook al jaren af wat Israël voor uitzonderingspositie bekleed dat het overal aan mee mag doen als niet-Europees land. Vooral toen die travestiet destijds won met dat liedje “Diva”.

Overigens zou Guy Sebastian Australië vertegenwoordigen en daarom had het land ook nog kans op een overwinning als debutant. Maar ook de aaibaarheidsfactor van de Finse delegatie zou nog wel eens een rol kunnen spelen. De Finnen hadden een band met verstandelijke gehandicapten besloten af te vaardigen. ‘De Jostiband!’ zei ik lacherig. Maar niemand merkte het. Er werd serieus gediscusiëerd over hun liedje. De uitkomst weet ik niet meer, want ik ging bier halen.

Tot slot dacht ik even aan mijn vaderlandse trots en vroeg de echte kenners naar de kansen van onze Trijntje. Er werd gegrinnikt. ‘Kansloos!’ riepen Jordi en Richard in koor. Dat wist ik dan ook weer.

Later, op weg naar huis, troostte Simon me. ‘He, dat van Trijntje…’  Ik keek hem aan. ‘Trijntje kan best winnen. Maar dat voorspellen we nooit. Sinds we onze eigen kandidaat van te voren afzeiken haalt Nederland elke keer de finale.’

Een Nederlandse in de finale met mij in de zaal? Dat zou een droom zijn! Gelukkig heb ik wat geld gespaard. Jordi en Richard hebben in het verleden zelfs een lening bij Ferratum afgesloten voor een bezoek aan het festival. (‘En de helft opgedronken’, aldus Simon)

Toen Simon naar links was afgeslagen en ik de laatste straten in het donker doorreed, betrapte ik mezelf. Ik neuriede. En de melodie? Ding a Dong.

Elvis

Wie schrijft over grote artiesten uit het verleden kan niet om Elvis heen. Zijn voornaam is genoeg om wereldwijd duidelijk te maken om wie het precies gaat.

Zijn zoetgevooisde stem zorgde voor sneller kloppende vrouwenharten over de hele wereld, maar zijn heupwiegende dansbewegingen maakten hen gek. Zoiets had men nog nooit gezien! Het bleek een mooie stunt om meer bekendheid te krijgen.

Maar daar ging het niet alleen om. Hits als “Love me tender”, “Hound Dog”, “Jailhouse Rock” en “Suspicious Minds” zijn maar een paar titels van het bekende repertoire van de zanger. Hoewel hij uit een arm gezin kwam waar soms nauwelijks iets te eten was, was hij één van de eerste echte supersterren ter wereld. Hij woonde in een groot huis op een landgoed en had alles wat hij maar wilde. Hij reed in de duurste auto’s, had een eigen vliegtuig en alles werd gevolgd door de pers. Hij was steenrijk en had dus geen behoefte aan Ferratum. Bovendien trouwde hij een mooi, jong, Duits meisje na zijn diensttijd aldaar.

Elvis was met recht “The King”. Maar het liep triest af. In 1977 werd hij dood gevonden in zijn badkamer.

Golden Earring

Zoals zovelen leerde ik de Golden Earring kennen via mijn vader. Hij luisterde hun muziek vaak in de auto en door deze verplichte luistermomenten ben ik de stemmen, het ritme en de solo’s langzaam gaan waarderen. Vandaag de dag ben ik dan ook een grote fan. En ik ben niet de enige.

Hits als Another 45 miles, When the lady smiles en Twilight Zone brengen ook anno 2015 de voetjes op menig dansvloer nog van de vloer. De muziek is tijdloos en opzwepend, voor liefhebbers van elke leeftijd. Het instrumentale gedeelte uit Radar Love, de nummer 1 hit uit 1973, wordt door critici gezien als één van de betere muzikale intermezzo’s van de afgelopen decennia.

Hoewel de Golden Earring begin jaren zeventig al opgericht werd, zijn de vier bandleden alles behalve versleten. Jaarlijks rocken zijn nog prima op onder andere de Vrienden van Amstel Live en Appelpop. De waanzinnige solo van drummer Cesar Zuiderwijk zorgt bij elk van deze optredens voor een staande ovatie.

In 2015 staat de van oorsprong Haagse band in het Ziggo Dome, ter ere van het 50 jarige jubileum van hun beduutalbum Just Ear-rings. Een aanrader, want na ruim een half millennium zijn de mannen hebben er nog steeds zin in.

Michael Jackson

Michael Joseph Jackson werd op 29 augustus 1958 geboren in Gary (Indiana) en was al op jonge leeftijd wereldwijd bekend als zanger. Samen met zijn broers vormde hij de Jackson 5 waarmee hij menig hit scoorde. Het jongetje stal de harten van veel mensen, maar toen zijn tienertijd aanbrak leek het afgelopen te zijn met zijn succes. Echter, hij startte een solocarrière…

Michael Jackson groeide in de jaren ’80 en ’90 uit tot de absolute superster van de wereld. The King of pop was zijn bijnaam. Alles wat hij aanraakte veranderde in goud. In zijn tuin had hij een pretpark laten bouwen en hij scoorde hit na hit. Platen als Dangerous, Thriller en Off the Wall waren historisch.

Toch kleefden er ook donkere kanten aan zijn bestaan. Zo werd zijn huid steeds blanker (volgens hem zelf door een huidziekte, volgens sommige door plastische chirurgie), liet hij regelmatig zijn uiterlijk veranderen door chirurgie tot hij niet meer leek op wie hij ooit was en werd hij met enige regelmaat beschuldigd van kindermisbruik.

Na het jaar 2000 leek het succes over. Jackson kwam meer negatief in het nieuws dan met een nieuwe hit en vocht menig rechtszaak uit. In 2009 zou hij een reeks concerten geven in Londen. Het moest zijn grote come-back worden. Echter, voorafgaand aan de concerten zou hij onder verdachte omstandigheden overlijden. Op 25 juni 2009 overleed The King of Pop in Los Angeles. Hij werd 51 jaar.

Simon & Garfunkel

Twee stemmen, prachtige teksten en aanstekelijke melodieën. Paul Simon en Art Garfunkel veroverden in de jaren ’60 de wereld met hun platen.

Het avontuur begon tijdens hun middelbare school periode. De jongens zongen liedjes van onder meer The Everly Brothers. In 1956 namen ze de artiestennamen Tom and Jerry aan (Paul Simon als Jerry Landis en Art Garfunkel als Tom Graph), startten daarmee officieel een carrière en kregen een eerste opnamecontract. In 1957 schreven ze voor het eerst eigen teksten en scoorden een eerste hit: Hey schoolgirl. Daarna bleef succes uit en gingen beiden hun eigen weg.

Begin jaren ’60 kwamen de heren elkaar weer tegen en begonnen samen te zingen onder de naam Simon & Garfunkel. In 1963 traden beiden weer samen op. Ze kenden redelijke successen tot hun muziek in 1967 gebruikt werd voor de film The Graduate. Hiermee kwam hun loopbaan in een absolute stroomversnelling terecht en scoorde het duo hit na hit. Bekende nummers zijn: Sound of Silence, The Boxer, Mrs Robinson en Bridge over troubled water.

Simon & Garfunkel wonnen samen vijf Grammy Awards tot ze in 1970 uit elkaar gingen.

In 1981 zong het duo nog een keer samen in New York, maar de echte reünie kwam pas ruim twintig jaar later tot stand. In 2004 was er een tour door Amerikaa. In 2009 toerden Paul Simon en Art Garfunkel samen door Azie.